Een week voordat Sabine weggaat gaat Marit naar een vakantie baan zoeken. En ja hoor, ze mag in het dolfinarium aan de slag als aquarium schoonmaker. Elke ochtend maakt ze alle aquariums schoon en ach ja je verdient er geld mee toch!
Zodra ze al een tijdje aan de slag is in het dolfinarium valt haar oog op een groepje jongeren die daar ook werken en het elke pauze reuze nar hun zin hebben. Maar wie haar het meest opvalt is een jongen die betoverende ogen heeft. Aan het geroep naar de jongen te horen blijkt hij Nathan te heten en Marit is helemaal verkocht.
Als ze op een dag wordt uitgenodigd om naar een feest bij een van hun thuis te gaan kan Marit haar geluk niet op. Ze koopt nieuwe schoenen met hoge hakken waardoor ze groter lijkt. Ook heeft ze er een bijpassende outfit bij gezocht. Op het dag van de feest gaat ze samen met Iris naar het feest. In het begin dreigt het heel saai te worden want Nathan heeft geen enkel oog voor Marit.
Toch probeert ze zich te vermaken zonder al te veel naar Nathan te kijken. Hoe later het word hoe leuker het feest. Marit danst op de dansvloer alsof haar leven ervan afhangt. Ze past even niet op en ze voelt iets onder haar voet afbreken. Ze kijkt en ja hoor haar hak ligt eraf. Marit vloekt zich een ongeluk en loopt dan boos weg. Ze wil alleen maar naar het feest.
Zodat ze buiten staat en de oprit afloopt hoort ze een scooter aankomen. Voordat ze het helemaal beseft heeft Nathan haar een lift aangeboden en gaat ze achterop de scooter naar huis.
Dan gaat het allemaal heel snel ze zit achterop en het voelt alsof ze zweeft. Opeens maakt Nathan een zwieper. Het blijkt dat hij wat gedronken heeft. Na de tweede zwieper komt de hak die in Marit’s hand zit tussen de spaak. Ze verliest haar evenwicht en dan word alles zwart voor haar ogen.
Als ze in het ziekenhuis word duidelijk dat Marit’s benen verlamd zijn. Ze kan nooit meer lopen! Na veel moeite komt ze er bovenop en probeert ze te leven hoe het moet. Ze kan er niet altijd over blijven treuren. Marit’s leven vernadert wel maar ze kan er wel mee leven!